Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ «ΜΠΡΟΣΤΑ» στο Αλπικό σκι

Του Μίλτου Χειμωνίδη, προπονητή Αλπικού σκι, Ιανουάριος 2015
miltos.thethiti@gmail,com

Έχω διδάξει πράγματα που είτε δεν ήταν απόλυτα σωστά (το θέμα μας ήταν ένα από αυτά και ταυτίζομαι απόλυτα…) ή ακόμα χειρότερα, κάποια ήταν εντελώς λανθασμένα, άσχετα με το γεγονός πως ήμουν «επιτυχημένος» προπονητής, στην χώρα μας βέβαια... Βάση αυτής της συνειδητοποίησης, συμπεραίνω πως υπάρχει σοβαρή περίπτωση να συνεχίσω να κάνω λάθη και πως για να τα καταφέρω να τα αποδεχθώ και να τα διορθώσω, οφείλω να συνεχίσω να αμφιβάλω για τις γνώσεις μου και να ψάχνομαι διαρκώς για το αντικείμενο.

Τα χρόνια περνούν γρήγορα και σήμερα κάποιοι από τους προπονητές που ασχολούνται με το άθλημα ήταν κάποτε αθλητές μου, ενώ μερικοί από αυτούς είναι πλέον φίλοι μου και πιθανόν να θεωρούν πως είναι ακόμα «μαθητές» μου. Γνωρίζω πως πολλά από τα αντικείμενα διδασκαλίας τους, έχουν να κάνουν με την εικόνα και αντίληψη για το άθλημα που έχουν λάβει στο παρελθόν από εμένα, όπως επίσης γνωρίζω πως κάποιοι από αυτούς με έχουν ακόμα πολύ ψηλά στην εκτίμησή τους.

Αυτή όμως η συνειδητοποίηση, κάνει ακόμα μεγαλύτερη την ευθύνη μου απέναντί τους.

Δυστυχώς ή ευτυχώς μαθαίνω έστω και καθυστερημένα και έτσι σχετικά «πρόσφατα» συνειδητοποίησα το πόσο πολύ επηρεάζονται οι μαθητές/αθλητές από τους προπονητές τους, όπως και το ότι συνήθως οι νεαροί αθλητές, δεν είναι σε θέση να κρίνουν την ορθότητα των λεγομένων τους. Στα νεανικά τους μάτια τους είμαστε τόσο περισσότερο «αυθεντίες», όσο περισσότερο μας εκτιμούν ως προσωπικότητες και τελικά μικρό ρόλο παίζει στην κρίση τους η αποτελεσματικότητά μας ως προπονητές. Μπορούμε άλλωστε με μεγάλη επιτυχία να απολογηθούμε και επιχειρηματολογήσουμε «προπονητικά» και να τελικά να καταφέρουμε να δικαιολογήσουμε οποιαδήποτε «αποτυχία» ή «κακό» αποτέλεσμα, προς τα οποία φαίνεται πως κατέχουμε πάντοτε τις απαντήσεις…

Τελικά, δεν έχω σκοπό να διδάξω άμεσα κανέναν, πιθανόν να μην είμαι κατάλληλος για αυτό…

Επίσης δεν έχω καμία πρόθεση, αλλά ούτε και τις απαραίτητες γνώσεις για να παραδίδω  «τυφλοσούρτες», ώστε να με διαβάζει εύκολα πολύς κόσμος και να γίνω δημοφιλής ή να προσφέρω fast food.

Σίγουρα όμως έχω στόχο να δημιουργήσω ερωτήματα, να τραντάξω τα «θεμέλια»,

να δημιουργήσω ανασφάλεια ως προς την επάρκεια γνώσεων και να καταδείξω διαφορετικές προσεγγίσεις, γνωρίζοντας πως χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις δεν πρόκειται κανένας μας να αλλάξει τρόπο σκέψης και τρόπο λειτουργίας.

Μέχρι και σήμερα, παρατηρώντας εντελώς διαφορετική «εικόνα» από τους αθλητές μας σε σχέση με τους ξένους στους αγώνες FIS και ακόμα και όταν αναλύουμε τα αποτελέσματά τους, δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την άγνοιά μας σε κάποια βασικά θέματα.

Το πρώτο όμως βήμα για να βρεις σωστότερες λύσεις και να αποκτήσεις καλύτερες γνώσεις, είναι αυτή η συνειδητοποίηση!

Το να προσπαθούμε συνεχώς να είμαστε «μπροστά» είναι ίσως το μεγαλύτερο δόγμα που έχει χαραχτεί στο υποσυνείδητό μας, μαζί βέβαια με την πεποίθηση πως πρέπει συνεχώς να έχουμε μπροστά και τα χέρια μας (περί τούτου αναφέρθηκα στο προηγούμενο άρθρο μου)…

Η σκέψη και μόνο του να έρθουμε κάποιες στιγμές πίσω από τα πέδιλα, όπως και η απλή αναφορά της συμμετοχής του μέσα ποδιού ή του μέσα χεριού στην διατήρηση της ισορροπία μας, μας προκαλεί ανασφάλεια και φόβο και στο άκουσμά τους σπεύδουμε να φωνάξουμε «απεταξάμην», ώστε να μας ακούσει και να μας αποδεχτεί ο περίγυρος, επιμένοντας να φωνάζουμε δυνατά, μόνο τα κοινώς αποδεχτά…

- μπροστά, άστα, σήκω, χέρια, νωρίς, έξω πόδι, γερά, χοπ χοπ χοπ…χοπ χοπ…χοπ…χοπππππ

Το «μπροστά» είναι ο όρος που θα έρθει πρώτος, σχεδόν αντανακλαστικά στο μυαλό του κάθε σκιέρ, τουρίστα ή αθλητή, δασκάλου ή προπονητή, παράγοντα ή κηδεμόνα.

Αυτός είναι χαραγμένος στο νου μας και αυτόν συνεχώς το σώμα μας προσπαθεί συχνά μάταια να εκτελέσει!

Mikaela Shiffrin:

-Από την πρώτη μου επαφή με το σκι, ο μπαμπάς μου μου δίδασκε «τα γόνατα προς τα πέδιλα (knees to skis), τα χέρια μπροστά» και ήμουν μόλις τριών ετών…

-Είναι πολλά αυτά που δουλεύω και είναι δύσκολο να τα περιγράψω, εννοώ πως, πάντοτε προσπαθώ να μείνω μπροστά και ισορροπημένη στα πέδιλα, αυτό είναι το κυριότερο…»

Όμως η εικόνα της αποκαλύπτει κάτι διαφορετικό από τα λεγόμενά της:

Το ίδιο ακριβώς αποκαλύπτει και η εικόνα του Hirscher:

Διαβάστε παρακάτω την πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση του «αιρετικού» Αμερικανού προπονητή (από το γνωστό σάιτ www.epicski.som) και κρίνοντας τα λεγόμενά του, ας αποφασίσουμε αν θα πρέπει τελικά τον ρίξουμε «στην πυρά».

Θα τολμήσω να αποδώσω την μετάφραση του βασικού κειμένου του, αν και το lower στην Αγγλική το πήρα μόλις πέρσι, μαθαίνοντας πάντοτε αργά και καθυστερημένα...

Αυτήν την προσπάθεια την κάνω περισσότερο για να σας δώσω ερέθισμα και να σας κινήσω το ενδιαφέρον, ώστε να ασχοληθείτε με το πρωτότυπο που έχει ολόκληρη την κουβέντα, μαζί τα βιντεάκια και τις παραπομπές τους.

http://www.epicski.com/t/120459/staying-forward-racers

Bob Barnes:

(Ski Instructor, Trainer, & Examiner, VP & Founding Director of EpicSki Academy)

-Θα έλεγα πως ο Hirscher κινείται συνεχώς μπροστά σε αυτό το φωτομοντάζ, αλλά σχεδόν ποτέ με τον τρόπο που πολλοί δάσκαλοι του σκι και προπονητές, αλλά ακόμα και αρκετοί κορυφαίοι αθλητές πιστεύουν και περιγράφουν για τον εαυτό τους …

Υπάρχει συνήθως κάποια δόση αλήθειας στους μύθους και στα δόγματα που κυκλοφορούν στον χώρο και ο συγκεκριμένος είναι κάποιος από αυτούς.

Συνειδητοποιώ πως το να παραμένεις μπροστά είναι μια από τις βασικές κολόνες του δόγματος του σκι. Είναι η επιτομή του, θα έλεγα. Η αμφισβήτησή του αποτελεί αίρεση. Όπως επιβεβαιώνει και η Mikaela, η ανάπτυξη όλων των σκιέρ με την κατήχηση του «μπροστά», ξεκινάει από τα παιδικά τους χρόνια.

Αλλά ομολογώ πως αυτό προκαλεί περισσότερο κακές στροφές, από οποιαδήποτε άλλη «προπονητική σοφία» εκεί έξω…

Χρειάζεται να μετακινηθούμε μπροστά όταν ξεκινάμε τις στροφές; Ναι. Απολύτως.

Αλλά με ποιον τρόπο; Πως το κάνουμε αυτό; Αυτό είναι το ερώτημα!

Τα παρακάτω φωτομοντάζ είναι από αναπτυσσόμενους αθλητές, δείτε τις ομοιότητες:

(Μήπως όμως αυτές οι εικόνες μας είναι πολύ οικείες, ακόμη και σε σχέση και με τους δικούς μας αθλητές;)

Ξεκάθαρα, προσπαθούν πολύ σκληρά να έρθουν μπροστά στο ξεκίνημα των στροφών τους. Υποθέτω πως έχουν ως είδωλο τον Hirscher και προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο σε σχέση με αυτό που πιστεύουν πως κάνει αυτός, όπως και αυτό που οι δικοί τους προπονητές τους έχουν πει πως πρέπει να προσπαθούν.

Μπορείτε όμως να διακρίνετε τις θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ του Hirscher και αυτών των αθλητών;

Δείτε και τον Ligety πιο κάτω, για να συγκρίνετε:

Οι διαφορές τους είναι εμφανείς.

Οι κορυφαίοι αθλητές απλά ΔΕΝ κάνουν αυτό που αρκετοί δάσκαλοι και προπονητές διδάσκουν ως «δόγμα». Ναι, κινούνται μπροστά ξεκινώντας τις στροφές τους, αλλά η κίνησή τους ΔΕΝ είναι «τα γόνατα προς τα πέδιλα» όπως αναφέρει η Mikaela, ούτε επίσης «φέρε μπροστά την λεκάνη σου» προς την κατεύθυνση που κινούνται τα πέδιλα. Στο σημείο που οι αναπτυσσόμενοι αθλητές προσπαθούν να φέρουν την λεκάνη τους και το επάνω μέρος του σώματος γρήγορα μπροστά και να προηγηθούν από τα πέδιλά τους, οι κορυφαίοι αθλητές επιτρέπουν στα πόδια τους να κινηθούν αρκετά μπροστά από το σώμα τους (προς την κατεύθυνση που κατευθύνονται τα πέδιλα)…

Φαίνεται πράγματι σαν να κάθονται πίσω. Αλλά προκαλώ οποιονδήποτε το πιστεύει αυτό, να το δει από άλλη οπτική γωνία. Ξεκινήστε, ορίζοντας το «μπροστά», όχι «προς την κατεύθυνση που κινούνται τα πέδιλα» αλλά προς τα κάτω, προς την γραμμή πτώσης.

Αυτή η κίνηση λαμβάνει χώρα κατά την μετάβαση (την «αλλαγή») όταν τα σκι δέχονται ελάχιστη ως και καμιά επιβάρυνση. Σε αυτήν την φάση, δεν ξεκινάνε να «καρβάρουν» και να «διαμορφώνουν» την στροφή τους, παρά αυτό το κάνουν αργότερα, κατά την φάση «διαμόρφωσης» ή «πίεσης».

Στο σημείο αυτό τα πέδιλα πρέπει να βρίσκονται έξω από την «γραμμή» που ακολουθεί το σώμα, φανερά έξω και πλάγια από τον σκιέρ, όπως αυτός κλίνει «μέσα» στην στροφή, για ισορροπία.

Μετά από αυτήν την κατανόηση είναι ξεκάθαρο πως τα σκι δεν έρχονται τόσο μπροστά από τους σκιέρ κατά την φάση της μετάβασης, όσο πως έρχονται έξω και πλαγίως τους.

Αυτό είναι το «κλειδί». Αυτό που εμφανίζεται ως λάθος «κάθισμα πίσω», είναι στην πραγματικότητα μια σημαντική πλάγια κίνηση η οποία δημιουργεί την απαραίτητη κλίση σώματος και «γωνιάσματος» των σκι, απαραίτητη για την επόμενη φάση της «διαμόρφωσης»/οδήγησης και του «καρβαρίσματος».

Εν τω μεταξύ, ο Hirscher και ο Ligety κινούνται σύγχρονος «προς τα κάτω» (προς την γραμμή πτώσης) ενώ τα σώματά τους και τα σκι τους αλλάζουν μεριές.

«Προς τα κάτω» είναι το κρίσιμο «μπροστά» -ανεξάρτητα με το ποια κατεύθυνση ο σκιέρ ή τα πέδιλά του κατευθύνονται την κάθε στιγμή.

Κατά την μετάβαση των στροφών η κίνηση «προς τα κάτω» («μπροστά») είναι φυσικά πλαγίως σε σχέση με την κατεύθυνση των σκι. Και ενώ λοιπόν τα πέδιλά τους ξεφεύγουν «μπροστά» τους, αυτοί κινούνται και παίρνουν κλίση προς την πλαγιά («προς τα κάτω») ώστε να έρθουν στην κατάλληλη θέση «μπροστά», την στιγμή που θα επαναφέρουν την πίεση και θα ξεκινήσουν την οδήγηση της στροφής, το «καρβάρισμα».

Σε σπουδαίες συνδεδεμένες (linked) και υψηλής εκτέλεσης στροφές, τα πέδιλα και το σώμα (το κέντρο βάρους) οδεύουν συνεχώς σε διαφορετικές διαδρομές και δεν έχουν σχεδόν ποτέ την ίδια κατεύθυνση ή ταχύτητα. Επειδή τα πέδιλα ακολουθούν μεγαλύτερη/μακρύτερη διαδρομή, οφείλουν να ταξιδεύουν γρηγορότερα από το σώμα, ενώ έχουν την ίδια ταχύτητα μόνο κατά την φάση της «αλλαγής», την φάση της διασταύρωσης της πορείας του κέντρου βάρους σώματος με τα πέδιλα…

http://cdn.epicski.com/f/fb/fbd836ac_Paths+of+CM+%26+Feet+480.gif

Τα πόδια/πέλματα παίρνουν την μακρύτερη εξωτερική, αλλά σχετικά γρηγορότερη διαδρομή.

Το σώμα παίρνει την κοντύτερη, εσωτερική διαδρομή.

Οι διαδρομές τους διασταυρώνονται στο μέσο της μετάβασης («αλλαγής»), όπου τα πόδια κινούνται με μεγαλύτερη ταχύτητα από το σώμα διαγωνίως της πλαγιάς, ενόσω το σώμα κινείται κατευθυνόμενο «γρηγορότερα» από τα πόδια προς την γραμμή πτώσης.

Εάν το «μπροστά» σημαίνει προς την κατεύθυνση που τα σκι οδεύουν, τα πέλματα ξεκάθαρα πηγαίνουν μπροστά από το σώμα κατά την μετάβαση και ο σκιέρ πρέπει να τους επιτρέψει να το κάνουν αυτό. Εν τω μεταξύ, το σώμα λειτουργεί ως όχημα που «κόβει δρόμο» από στενάκι για να συναντήσει τα πόδια στην κεντρική «διασταύρωση». Αυτή είναι κρίσιμη διασταύρωση της πορείας του σώματος με τα σκι, που εγώ ονομάζω

«κίνηση Χ» και περιγράφει τις δύο διαδρομές τους, όπως και το μυστήριο που φαίνεται να περιβάλει αυτήν την φάση  της στροφής.

Εάν κοιτάξτε τον τρόπο που κάνουν σκι ο Hirscher και ο Ligety (ή οποιοσδήποτε άλλος κορυφαίος σκιέρ στο Παγκόσμιο Κύπελλο τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια) υπό αυτού του πρίσματος, μπορείτε εύκολα να διαπιστώσετε αυτά τα στοιχεία εν δράση.

Ποτέ τίποτα δεν καθυστερεί -τουλάχιστον σε σχέση με τα πόδια και τα σκι τους- όπως αυτοί «εκρήγνυνται» στις στροφές, με το σώμα και τα πόδια τους να συναγωνίζονται στην πλαγιά ως την επόμενη στροφή. Κατά την μετάβαση, τα σκι τους κινούνται γρήγορα δεξιά ή αριστερά σε σχέση με το σώμα τους στο πλάτος της πίστας προς την επόμενη στροφή, συνοδευτικά με την κλίση σώματος και αναμφισβήτητα προκαλώντας την, γεγονός που φέρνει τα πέδιλα υπό γωνία και τα προετοιμάζει ώστε να εξισορροπήσουν απέναντι στις έντονες δυνάμεις της επερχόμενης «κάρβινγκ» φάσης της στροφής.

Πώς δηλαδή νομίζετε πως ο Ligety πραγματοποιεί αυτήν την εκπληκτική κλίση σώματος που του επιτρέπει τέτοια εκπληκτικά «γωνιάσματα», ακόμα και με τα «ίσια» πέδιλα του GS σύμφωνα με τα καινούργια πρότυπα της FIS και καταφέρνει να «καρβάρει» ακόμα και τις πολύ κλειστές στροφές;

Πολλά από αυτά προέρχονται απευθείας από την «κίνηση Χ» κατά την μετάβαση.

Τώρα, δείτε τους αναπτυσσόμενους αθλητές μας ξανά. Στην κυριολεξία μπλοκάρουν την ορμή τους από τα πόδια και τα σκι, τραβώντας τα πόδια/πέλματα πίσω (σε σχέση με το σώμα τους) με τον τρόπο αυτόν που πασχίζουν να έρθουν «μπροστά» κατά την είσοδό τους στην καινούργια στροφή.

Η έκβαση αυτού είναι πως αντί να αφήσουν τα σκι τους να κινηθούν έξω και πλαγίως και να πάρουν κλίση σώματος νωρίς στην καινούργια στροφή, αυτοί βρίσκονται με το σώμα τους πολύ πιο επάνω από τα πέλματά τους, την στιγμή που θα έπρεπε να ξεκινήσει η καινούργια φάση της επιβάρυνσης.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, είτε να καθυστερήσουν το «καρβάρισμα» μέχρι να καταφέρουν να δώσουν επαρκή κλίση στο σώμα τους,

είτε να σπρώξουν/στρέψουν/ντεραπάρουν τα πέδιλα, ώστε να τα φέρουν σε σωστή θέση σε σχέση με το σώμα τους. Αυτή όμως είναι μια πολύ έντονη προσπάθεια που στην κυριολεξία τους φέρνει σε λάθος κατεύθυνση, σε λάθος θέση.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά για να καταφέρουν να πιέσουν τις γλώσσες των σκληρών αγωνιστικών μποτών τους (προσπαθώντας να τις «συνθλίψουν» μπροστά, ώστε να καταφέρουν να λυγίσουν τους αστραγάλους τους) μπλοκάρουν με τον τρόπο αυτό την κίνηση μπροστά, την κίνηση που τελικά αναζητούν.

Οπότε είναι σαν να χτυπάνε επάνω σε τοίχο, οι μπότες τους «τερματίζουν» και τους σπρώχνουν πίσω, ακριβώς την στιγμή που πραγματικά χρειάζονται να «οδηγήσουν» προς την γραμμή πτώσης της πλαγιάς, την στιγμή της «διαμόρφωσης» της στροφής τους.

Κοιτάξτε ξανά τους Hirscher και Ligety. Σε καμιά περίπτωση (εκτός αυτής που κάνουν λάθος) δεν φαίνεται πως αγωνίζονται να κάνουν κάποια ειδική προσπάθεια για να «έρθουν γρήγορα μπροστά» μετά την μετάβαση.

Αυτό συμβαίνει διότι όταν το κάνουν σωστά δεν τους χρειάζεται καμιά ειδική προσπάθεια!

Κατά την έξοδο της στροφής τους, το σώμα τους και τα πέδιλα παίρνουν τις διαφορετικές διαδρομές και τις διαφορετικές τους ταχύτητες.

Αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να επιτρέψουν την διαφορετική ορμή από τα πέδιλα και το σώμα τους να συνεχίσει, ανυποχώρητα και αβίαστα, κατά την «πλεύση» της μετάβασης, μέχρι να φτάσουν στο σημείο «προσγείωσης» της επόμενης φάσης πίεσης, όπου θα είναι ξανά σε τέλεια ισορροπία, αν βέβαια όλα γίνουν όπως τα σχεδιάσανε.

Όλη τους η δουλειά και η προσπάθεια έχουν γίνει στην φάση της «σχεδίασης» της επερχόμενης οδήγησης της στροφής.

Η μετάβαση, συμπεριλαμβανομένων του να έρθουν «μπροστά», όπως και του να δώσουν κλίση σώματος «μέσα» στην καινούργια στροφή, είναι κυριολεκτικά αβίαστη.

Τι αντίθεση σε σχέση με την συνεχή προσπάθεια να «έρθουν μπροστά» των ορδών των σκιέρ που προσπαθούν να μιμηθούν τους masters!

Πράγματι, πιθανόν το σπουδαιότερο προκλητικό επιχείρημα του δόγματος

«έλα μπροστά», είναι αυτό που ποτέ δεν φαίνεται να λειτουργεί!

Οι προπονητές ρητορεύουν και ξαναρητορεύουν και οι αθλητές προσπαθούν και ξαναπροσπαθούν και ποτέ αυτό δεν φαίνεται πως είναι αρκετό…

Φοβάμαι πως οι αθλητές και οι προπονητές τους δεν είναι τα μόνα αντικείμενα της διάβρωσης που προκαλεί το δόγμα «έλα μπροστά». Αφθονούν τα άρθρα και τα βίντεο των δασκάλων και των σχολών σκι που διαιωνίζουν τον μύθο.

Τα προηγούμενα χρόνια έχουμε συζητήσει πολύ για το ατυχές «μότο» της Αμερικανικής σχολή σκι PSIA, περί της «διαγώνια μπροστά» κίνησης. Αυτό το «μότο»,  είναι η οδηγία τους πως πρέπει να μετακινήσεις το κέντρο βάρους (ή ακόμα χειρότερα -τους γοφούς, που ΔΕΝ είναι το ίδιο πράγμα) διαγώνια μπροστά και προς τα κάτω στην πλαγιά από τα πόδια, ώστε να ξεκινήσεις την επόμενη στροφή.

Φυσικά, το σώμα δεν χρειάζεται να μετακινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση- αυτό φαίνεται ολοκάθαρα ακόμα και στο απλό animation παραπάνω, που δείχνει την πορεία του κέντρου βάρους σε σχέση με τα πόδια/πέδιλα της «κίνησης Χ».

Το λάθος είναι να παρανοήσετε ή να ξεχάσετε πως, ενώσω το σώμα κινείται διαγώνια μπροστά προς την γραμμή πτώσης, τα πέλματα κινούνται μπροστά εγκαρσίως (κάθετα προς το μήκος της…) ακόμα γρηγορότερα και εμείς οφείλουμε να τους επιτρέψουμε να το κάνουν αυτό!

Για να δείτε πόσο πανταχού παρών ανά τον κόσμο υπάρχει αυτός ο μύθος και (κατά την γνώμη μου) και πόσο παρανοημένος είναι, έχω εδώ ακόμα κάποια φωτομοντάζ από επιδείξεις δασκάλων σκι, από το τελευταίο interski (διεθνές συμβάν, όπου οι δάσκαλοι επίδειξης του Αλπικού σκι από τις περισσότερες χώρες συγκεντρώνονται για να επιδείξουν την τεχνική τους κατανόηση και να μοιραστούν τις ιδέες διδασκαλίας τους). Εκεί, οι αντιπρόσωποι κάθε ομάδας επιδεικνύουν την εκδοχή τους για την βασική ή ενδιάμεση παράλληλη στροφή.

Η ομάδα της Αμερικής:

 Η ομάδα της Ελβετίας:

 Η ομάδα του Καναδά:

 Η ομάδα της Γαλλίας:

 Και τελικώς, αφού σίγουρα δεν θα ήθελαν να μείνουν απέξω,

ο coach της σχολής PMTS (όχι στο interski):

Σημειώστε πως κάθε μια από αυτές τις φωτογραφικές ακολουθίες, δείχνει σε κάποιο βαθμό τους γοφούς και το κέντρο μάζας να κινούνται «πάνω» και «μπροστά», επάνω ή μπροστά από τα πέλματα, στην έναρξη της στροφής.

Εάν η δίνεται έμφαση στο να μετακινήσουμε το σώμα μπροστά από τα πέλματα ή να τραβήξουμε πίσω τα πέλματα, κάτω από το σώμα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο - αντί να αφήσουμε τα πέλματα να κινηθούν κάτω από το σώμα και προς τα πλάγια, ώστε να δημιουργηθεί κλίση σώματος (inclination), αυτή η πράξη μετακινεί το σώμα επάνω από τα πέλματα, απαιτώντας κάποιου είδους διορθωτικές κινήσεις, ώστε να στρέψουμε τα πέδιλα.

Εάν κοιτάξτε προσεκτικά , θα δείτε σε κάθε μια από αυτές τις ακολουθίες, την συνοδευτική «προσμονή» (windup ή anticipation) και στρέψη του επάνω μέρους του σώματος, που βοηθάει στο να στραφούν πλάγια τα πέδιλα στο ξεκίνημα της στροφής (περισσότερο εμφανή στον Γάλλου και Ελβετό, λιγότερο στο Καναδό). Η υπερβολική πίεση μπροστά στις μύτες των σκι, επιφέρει ελάφρυνση των ουρών τους και πράγματι βοηθάει όταν σου χρειάζεται να τα στρέψεις πλαγίως (να ντεραπάρεις)…

Το γεγονός είναι πως σε αυτού του είδους τις ενάρξεις στροφών, το να είσαι λίγο περισσότερο μπροστά, πράγματι βοηθάει και αυτό ενδέχεται να συμβάλει στην μυθολογία του «μπροστά»…

Σας παραθέτω ξανά το βίντεο που επιδεικνύει το αξίωμα της «κίνησης Χ» βασιζόμενο στην ομοιότητα ανάμεσα στο πως τα σκι οδηγούν και πετούν το σώμα γύρω από τις στροφές, όπως δύο άνθρωποι στριφογυρίζουν μια ιατρική μπάλα μπρος-πίσω…

http://vimeo.com/18344164      Transitions—The Medicine Ball

 

Και ένα σχετικά ανάλογο βίντεο –αναπήδηση ανάμεσα από δύο τραμπολίνο - που επιδεικνύει καθαρά την ανάγκη να αφήσουμε τα πόδια να προηγηθούν του σώματος κατά την φάση της μετάβασης, δημιουργώντας κλίση στο σώμα (inclination) με τα πόδια προς τα έξω, πράγμα πολύ σημαντικό για την ισορροπία, αλλά και για την διεύθυνση της δύναμης του τραμπολίνο (ή των σκι) προς την σωστή τροχιά για την επόμενη στροφή όπως και για τη δημιουργία «γωνιάσματος» στα πέδιλα.

http://cdn.epicski.com/4/4f/4fc2362c_TrampMan2.gif 

Όσο περισσότερο «τελειωμένες» και μικρής ακτίνας γίνονται οι στροφές και όσο περισσότερο τα πέδιλα κατευθύνονται κάθετα προς την πλαγιά, τόσο πιο φανερές γίνονται οι αρχές της «κίνησης Χ» που περιγράφω παραπάνω.

Οι λιγότερο «τελειωμένες» στροφές δεν μας φέρνουν τόσο εκτός της γραμμής πτώσης, οπότε κατά την μετάβαση οι οδηγίες του τύπου: «προς τα κάτω» και «μπροστά στα πέδιλα», ευθυγραμμίζονται περισσότερο προς την ίδια κατεύθυνση.

Οι λιγότερο «τελειωμένες» στροφές -που είναι επίσης και πιο αργές ή οι μεγαλύτερης ακτίνας στροφές ακόμα και με την ίδια ταχύτητα-  δεν απαιτούν τόση κλίση σώματος, οπότε και οι διαδρομές των ποδιών και του σώματος παραμένουν πολύ πιο κοντινές, ενώ τα πόδια δεν χρειάζεται να φτάσουν τόσο έξω/μακριά του σώματος σε τέτοιες στροφές.

Για οποιονδήποτε επιθυμεί να πειραματιστεί και να διερευνήσει τις έννοιες αυτές, συνιστώ να προσπαθήσει να εκτελέσει κλειστές στροφές που σε φέρνουν πολύ κάθετα της πίστας ή ακόμα και προς την ανηφόρα…

Οι διαφορές εκεί είναι ακόμη μεγαλύτερες και οι μύθοι εκεί ακόμη πιο εκτεθειμένοι.

Τα δόγματα και οι μυθολογίες σπανίως είναι εντελώς λανθασμένες.

Οι σκιέρ χρειάζονται - και πολύ μάλιστα – να μετακινηθούν μπροστά.

Αλλά δεν είναι τόσο απαραίτητο, όπως πιθανόν φαίνεται…

Bob Barnes 22/5/2013

 Του Μίλτου Χειμωνίδη, προπονητή Αλπικού σκι 

 Ιανουάριος 2015